ارزیابی کارآیی جدایه های trichoderma و bacillus در کنترل بیولوژیک پژمردگی فوزاریومی خربزه

در این تحقیق، کارآیی سه گونه ی spp. trichoderma و دو استرین باکتری bacillus spp.  در کنترل بیولوژیک fusarium oxysporum f. sp. melonis عامل پژمردگی فوزاریومی خربزه در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرارگرفت. آزمون ها در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار انجام شد و برای مقایسه ی میانگین ها از آزمون lsd در سطح احتمال یک درصد استفاده شد. نتایج بررسی های آزمایشگاهی روی کارآیی عوامل قارچی کنترل بیولوژیک نشان داد که در آزمون کشت متقابل به دو صورت قرارگیری هم زمان و غیر هم زمان عوامل کنترل بیولوژیک و بیماری زا، به ترتیب trichoderma harzianum 6 و t. viride 10 با 70 و 59/52 درصد بیشترین میزان بازدارندگی را روی رشد پرگنه ی عامل بیماری زا داشته اند. همچنین، آزمون ترکیبات فرار آن ها مشخص نمود که بیش ترین میزان بازدارندگی رشد پرگنه ی عامل بیماری زا (5/31 %) به t. harzianum 6اختصاص داشته است. از طرف دیگر، نتایج بررسی های آزمایشگاهی روی کارآیی عوامل باکتریایی کنترل بیولوژیک نشان داد که در آزمون تقابل و تولید ترکیبات فرار، بیش ترین میزان درصد بازدارندگی رشد پرگنه ی عامل بیماری زا به ترتیب 5/30 و 37/12 درصد به bacillus spp. 62 وbacillus spp. 15اختصاص داشته است. در بررسی ترکیبات مایع خارج سلولی قابل نفوذ در آگار، کلیه ی استرین های باکتری مورد مطالعه، مانع رشد پرگنه ی عامل بیماری زا گردیدند. در آزمایشات گلخانه ای مایه زنی گونه های تریکودرما و استرین های باکتری به صورت بذرمال استفاده شد. درصد گیاهان زنده در گلدان هایی که از استرین های .bacillus spp و مخلوط بین گونه های .trichoderma spp تیمار شده بودند و همچنین شاهد بدون عامل بیماری 100 درصد بود. اما در سایر تیمارهای مورد استفاده نسبت به شاهد سالم از 2/65 تا 38/79 درصد متغیر بود.